چرا در روابط عاشقانه احساس می کنیم همه چیز به دست زمان سپرده شده؟
تا به حال برایتان پیش آمده که در یک رابطه عاشقانه، حس کنید که انگار دیگر کنترلی بر روند اتفاقات ندارید؟ انگار همه چیز به دست زمان و تقدیر سپرده شده و شما فقط نظارهگر هستید؟ این حس ناخوشایند، دلایل متعددی میتواند داشته باشد که در این مطلب به بررسی 15 مورد از آنها میپردازیم. این احساس، اغلب زمانی به سراغمان میآید که با چالشهایی در رابطه روبرو میشویم و راه حل سریعی برای آنها پیدا نمیکنیم. در این مواقع، ممکن است ناخودآگاه، دست از تلاش برداریم و امیدوار باشیم که زمان، مشکلات را حل کند.
- ✔
عدم برقراری ارتباط موثر:
وقتی نمیتوانیم به درستی با شریک عاطفی خود ارتباط برقرار کنیم و نیازها و خواستههایمان را بیان کنیم، مشکلات انباشته میشوند و احساس میکنیم که حل آنها از عهده ما خارج است. - ✔
ترس از مواجهه با مشکلات:
گاهی اوقات از ترس روبرو شدن با واقعیتهای تلخ و سخت، ترجیح میدهیم مشکلات را نادیده بگیریم و امیدوار باشیم که خود به خود حل شوند. - ✔
عدم تعهد کافی:
وقتی یکی از طرفین یا هر دو، تعهد کافی به رابطه ندارند، تلاش برای حل مشکلات کم میشود و رابطه به سمت انفعال پیش میرود. - ✔
تغییر انتظارات:
انتظارات غیرواقعی از رابطه و شریک عاطفی، میتواند باعث نارضایتی و احساس درماندگی شود. - ✔
مشغلههای زندگی:
فشارهای کاری، خانوادگی و اجتماعی، میتوانند باعث شوند که زمان و انرژی کافی برای رسیدگی به رابطه نداشته باشیم.
- ✔
نداشتن مهارتهای حل مسئله:
وقتی نمیدانیم چگونه مشکلات را به درستی شناسایی و حل کنیم، ممکن است احساس کنیم که کنترل اوضاع را از دست دادهایم. - ✔
تجربههای تلخ گذشته:
تجربههای ناموفق در روابط قبلی، میتواند باعث بیاعتمادی و ترس از تلاش مجدد شود. - ✔
وجود مشکلات زمینهای:
مشکلات فردی مانند افسردگی، اضطراب و عزت نفس پایین، میتوانند بر کیفیت رابطه تاثیر بگذارند و احساس ناتوانی ایجاد کنند. - ✔
تغییر اولویتها:
گاهی اوقات با گذشت زمان، اولویتهای زندگی ما تغییر میکنند و رابطه دیگر در صدر لیست قرار نمیگیرد. - ✔
عدم تلاش برای یادگیری:
عدم تلاش برای یادگیری مهارتهای جدید و بهبود رابطه، میتواند باعث رکود و احساس درماندگی شود. - ✔
مقایسه با دیگران:
مقایسه رابطه خود با روابط دیگران، میتواند باعث نارضایتی و احساس ناکافی بودن شود. - ✔
عدم وجود حمایت اجتماعی:
نداشتن حمایت از طرف خانواده، دوستان و یا مشاور، میتواند باعث احساس تنهایی و ناتوانی در حل مشکلات شود. - ✔
وابستگی بیش از حد:
وابستگی شدید به شریک عاطفی، میتواند باعث شود که از ترس از دست دادن او، از بیان نیازها و خواستههای خود خودداری کنیم. - ✔
عدم درک متقابل:
ناتوانی در درک دیدگاه و احساسات شریک عاطفی، میتواند باعث سوءتفاهم و ایجاد فاصله شود. - ✔
باور به سرنوشت:
باور بیش از حد به سرنوشت و تقدیر، میتواند باعث شود که دست از تلاش برداریم و منتظر معجزه باشیم.
اگر در رابطهتان احساس میکنید که همه چیز به دست زمان سپرده شده، بهتر است با شریک عاطفی خود صحبت کنید، با یک مشاور مشورت کنید و یا به دنبال راهکارهایی برای بهبود رابطه خود باشید.
چرا گاهی در روابط عاشقانه احساس میکنیم که همه چیز به دست زمان سپرده شده؟
1. ترس از آسیبپذیری
یکی از دلایل اصلی این احساس، ترس از آسیبپذیری است.وقتی که عمیقاً به کسی اهمیت میدهیم، از طرد شدن یا صدمه دیدن میترسیم.این ترس میتواند باعث شود که ناخودآگاه عقبنشینی کنیم و اجازه دهیم زمان، تصمیمات را به جای ما بگیرد.ترس از آسیب دیدن به ما می گوید که نباید تمام احساساتمان را به فرد مقابل نشان دهیم و می ترسیم که این احساسات را بر علیه ما استفاده کنند.در این شرایط ناخودآگاه ترجیح می دهیم که صبر کنیم و زمان مشخص کند که چه اتفاقی خواهد افتاد.این ترس، یک مکانیسم دفاعی است که از ما در برابر درد احتمالی محافظت میکند، اما میتواند مانع پیشرفت رابطه نیز بشود.
باید بدانیم که آسیبپذیری، کلید صمیمیت است و بدون آن، نمیتوان یک رابطه عمیق و معنادار ایجاد کرد.شاید این ترس ریشه در تجربیات گذشته داشته باشد.بهترین راه حل برای این ترس، پذیرش آن و تلاش برای غلبه بر آن است.آیا می توانیم با هم یک زندگی مشترک را بسازیم؟این سوالات میتوانند باعث ایجاد تردید و دودلی در ما شوند.در این حالت، ترجیح می دهیم که صبر کنیم و ببینیم آیا زمان میتواند پاسخ این سوالات را به ما بدهد.
3. فقدان ارتباط موثر
ارتباط موثر، یکی از ارکان اصلی هر رابطه سالمی است. اگر نتوانیم به طور با صداقت و شفاف با شریک عاطفی خود ارتباط برقرار کنیم، ممکن است احساس کنیم که در یک بلاتکلیفی به سر میبریم و باید به زمان اجازه دهیم تا مشکلات را حل کند. وقتی که نمی توانیم به راحتی احساسات، نیازها و خواسته های خود را بیان کنیم. وقتی که نمی توانیم به درستی به حرف های شریک عاطفی خود گوش دهیم و او را درک کنیم. وقتی که نمی توانیم با یکدیگر به طور با صداقت و شفاف صحبت کنیم. این فقدان ارتباط، باعث می شود که مشکلات و سوء تفاهم ها انباشته شوند و رابطه را به بن بست بکشانند. آموزش مهارت های ارتباطی میتواند به بهبود این وضعیت کمک کند. زوج درمانی نیز میتواند یک گزینه مناسب باشد.
4. ترس از تعهد
تعهد، یک گام بزرگ در هر رابطه عاشقانه است. برخی افراد به دلیل ترس از دست دادن آزادی یا ترس از مسئولیت، از تعهد گریزان هستند و ترجیح میدهند که رابطه را در حالت تعلیق نگه دارند و به زمان فرصت دهند. ترس از محدود شدن، ترس از یکنواختی و ترس از شکست میتواند باعث این ترس شود. فرد نمی خواهد مسئولیت رابطه را بر عهده بگیرد و ترجیح می دهد که به اصطلاح “بازی” کند. این افراد به دنبال یک “در” برای خروج از رابطه هستند. باید توجه داشت که تعهد، به معنای از دست دادن آزادی نیست، بلکه به معنای انتخاب یک رابطه پایدار و عمیق است. مشاوره فردی میتواند به شناسایی ریشه های این ترس کمک کند. صحبت با صداقت با شریک عاطفی، بسیار مهم است.
5. انتظارات غیر واقعی
گاهی اوقات، انتظارات غیر واقعی از رابطه و شریک عاطفی خود داریم. وقتی که این انتظارات برآورده نمیشوند، ممکن است احساس ناامیدی کنیم و فکر کنیم که زمان میتواند همه چیز را درست کند. اما واقعیت این است که انتظارات غیر واقعی، تنها باعث ایجاد نارضایتی و سرخوردگی میشوند. انتظار داریم که شریک عاطفی ما، همیشه کامل و بی نقص باشد. انتظار داریم که رابطه، همیشه شاد و بدون مشکل باشد. انتظار داریم که شریک عاطفی ما، تمام نیازهای ما را برآورده کند. این انتظارات، غیر واقعی و غیر منطقی هستند. باید انتظارات خود را واقع بینانه تر کنیم. باید بدانیم که هیچ کس کامل نیست و هیچ رابطه ای بدون مشکل نیست.
6. تجربیات گذشته
تجربیات گذشته، نقش مهمی در شکلگیری دیدگاه ما نسبت به روابط عاشقانه دارند. اگر در گذشته تجربههای تلخی داشته باشیم، ممکن است ناخودآگاه از تکرار آنها بترسیم و به همین دلیل، به زمان اجازه دهیم تا سرنوشت رابطه را تعیین کند. اگر در گذشته خیانت دیده باشیم. اگر در گذشته طرد شده باشیم. اگر در گذشته مورد سوء استفاده قرار گرفته باشیم. این تجربیات، باعث ایجاد زخم های عاطفی می شوند که التیام آنها زمان می برد. باید به خودمان فرصت دهیم تا التیام پیدا کنیم. در صورت نیاز، می توانیم از یک درمانگر کمک بگیریم.
7. الگوهای رفتاری تکراری
گاهی اوقات، ناخودآگاه الگوهای رفتاری تکراری را در روابط خود دنبال میکنیم. این الگوها میتوانند ناشی از تربیت، فرهنگ یا تجربیات گذشته باشند. اگر متوجه شویم که در یک الگوی رفتاری ناسالم گیر افتادهایم، باید تلاش کنیم تا آن را تغییر دهیم. مثلاً، همیشه به دنبال افرادی می گردیم که از نظر عاطفی در دسترس نیستند. همیشه در روابط خود، نقش قربانی را بازی می کنیم. همیشه سعی می کنیم شریک عاطفی خود را کنترل کنیم. این الگوهای رفتاری، میتوانند روابط ما را تخریب کنند. شناسایی این الگوها، اولین قدم برای تغییر آنها است. مشاوره میتواند به شناسایی و تغییر این الگوها کمک کند.
8. عدم شناخت کافی از خود
شناخت کافی از خود، پیشنیاز یک رابطه سالم و موفق است. اگر ندانیم چه کسی هستیم، چه میخواهیم و چه نیازهایی داریم، نمیتوانیم یک رابطه رضایتبخش ایجاد کنیم. در این صورت، ممکن است احساس کنیم که باید به زمان اجازه دهیم تا ما را به خودمان بشناساند. نمی دانیم ارزش های ما چیست. نمی دانیم نقاط قوت و ضعف ما چیست. نمی دانیم چه چیزی ما را خوشحال می کند. این عدم شناخت، باعث می شود که نتوانیم انتخاب های درستی در روابط خود داشته باشیم. خودشناسی، یک فرایند طولانی و مداوم است. می توانیم از طریق مطالعه، مدیتیشن و مشاوره، به خودشناسی برسیم.
9. فشارهای اجتماعی و خانوادگی
فشارهای اجتماعی و خانوادگی میتوانند تاثیر زیادی بر روابط عاشقانه داشته باشند. اگر خانواده یا جامعه ما، انتظارات خاصی از رابطه داشته باشند، ممکن است احساس کنیم که باید به این انتظارات تن دهیم و به همین دلیل، به زمان اجازه دهیم تا مسیر رابطه را تعیین کند. فشار برای ازدواج زودهنگام. فشار برای داشتن فرزند. فشار برای انتخاب همسر از یک طبقه اجتماعی خاص. این فشارها، میتوانند استرس و اضطراب زیادی را به رابطه وارد کنند. باید یاد بگیریم که چگونه در برابر این فشارها ایستادگی کنیم. باید به ارزش ها و خواسته های خودمان احترام بگذاریم.
10. نداشتن اهداف مشترک
اهداف مشترک، یکی از عوامل مهم در پایداری و موفقیت یک رابطه هستند. اگر شریک عاطفی ما، اهداف متفاوتی با ما داشته باشد، ممکن است احساس کنیم که رابطه محکوم به شکست است و به همین دلیل، به زمان اجازه دهیم تا این موضوع را ثابت کند. یکی از طرفین می خواهد بچه دار شود و دیگری نمی خواهد. یکی از طرفین می خواهد به یک شهر دیگر مهاجرت کند و دیگری نمی خواهد. یکی از طرفین می خواهد شغل خود را تغییر دهد و دیگری موافق نیست. این تفاوت ها، میتوانند باعث ایجاد اختلاف و درگیری شوند. باید در مورد اهداف خود با شریک عاطفی خود صحبت کنیم. باید تلاش کنیم تا اهداف مشترکی پیدا کنیم.
11. ناتوانی در حل تعارضات
تعارض، بخش اجتنابناپذیر هر رابطهای است. اما نحوه برخورد با تعارضات، میتواند تعیینکننده سرنوشت رابطه باشد. اگر نتوانیم به طور سازنده تعارضات را حل کنیم، ممکن است احساس کنیم که زمان میتواند این مشکلات را حل کند. اما واقعیت این است که تعارضات حلنشده، تنها باعث ایجاد کدورت و جدایی میشوند. اجتناب از تعارض. پرخاشگری در هنگام تعارض. سرزنش کردن یکدیگر در هنگام تعارض. این روش ها، باعث تشدید تعارض می شوند. باید یاد بگیریم که چگونه به طور سازنده تعارضات را حل کنیم. می توانیم از یک مشاور کمک بگیریم.
12. عدم قدردانی از یکدیگر
قدردانی، نقش مهمی در تقویت صمیمیت و احساس رضایت در رابطه دارد. اگر از یکدیگر قدردانی نکنیم، ممکن است احساس کنیم که تلاشهایمان نادیده گرفته میشوند و به همین دلیل، به زمان اجازه دهیم تا ارزش ما را به یکدیگر ثابت کند. اما قدردانی نکردن، باعث سرد شدن رابطه و کاهش انگیزه میشود. نادیده گرفتن تلاش های شریک عاطفی. عدم تشکر از او در قبال کارهایی که برای ما انجام می دهد. انتقاد مداوم از او. این رفتارها، باعث می شوند که شریک عاطفی ما احساس کند که ارزشی ندارد. باید به طور مرتب از شریک عاطفی خود قدردانی کنیم. باید به او نشان دهیم که چقدر برای ما مهم است.
13. مقایسه رابطه با دیگران
مقایسه رابطه خود با روابط دیگران، یکی از عوامل مخرب در روابط عاشقانه است. وقتی که رابطه خود را با روابط کاملا مطلوب و غیر واقعی دیگران مقایسه میکنیم، ممکن است احساس نارضایتی کنیم و فکر کنیم که رابطه ما به اندازه کافی خوب نیست. به همین دلیل، به زمان اجازه میدهیم تا ثابت کند که رابطه ما ارزش ماندن دارد. دیدن روابط کاملا مطلوب در شبکه های اجتماعی. شنیدن داستان های عاشقانه دیگران. مقایسه رابطه خود با رابطه والدینمان. این مقایسه ها، باعث می شوند که احساس حسادت و ناامیدی کنیم. باید به این نکته توجه داشته باشیم که هر رابطه ای، منحصر به فرد است. باید به جای مقایسه، روی نقاط قوت رابطه خود تمرکز کنیم.
14. عدم وجود صمیمیت عاطفی
صمیمیت عاطفی، به معنای توانایی به اشتراک گذاشتن احساسات، افکار و ترسهای خود با شریک عاطفی است. اگر در رابطه صمیمیت عاطفی وجود نداشته باشد، ممکن است احساس تنهایی و انزوا کنیم و به همین دلیل، به زمان اجازه دهیم تا این خلاء را پر کند. اما صمیمیت عاطفی، یک عنصر ضروری برای یک رابطه عمیق و معنادار است. ناتوانی در بیان احساسات. ترس از آسیب پذیری. عدم اعتماد به شریک عاطفی. این عوامل، مانع ایجاد صمیمیت عاطفی می شوند. باید تلاش کنیم تا با شریک عاطفی خود، یک فضای امن و صمیمی ایجاد کنیم. باید یاد بگیریم که چگونه به یکدیگر اعتماد کنیم.
15. بیتوجهی به نیازهای یکدیگر
هر فردی در یک رابطه، نیازهای خاص خود را دارد. اگر به نیازهای یکدیگر بیتوجه باشیم، ممکن است احساس کنیم که در رابطه دیده نمیشویم و به همین دلیل، به زمان اجازه دهیم تا این نیازها را برآورده کند. اما بیتوجهی به نیازها، باعث ایجاد نارضایتی و فاصله میشود. نیازهای عاطفی. نیازهای جسمی. نیازهای مالی. نیازهای معنوی. باید به نیازهای شریک عاطفی خود توجه کنیم. باید تلاش کنیم تا این نیازها را برآورده کنیم.
