در رفتگی دست گربه، وضعیتی دردناک و آزاردهنده است که می‌تواند توانایی حرکتی گربه شما را به طور قابل توجهی محدود کند. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که استخوان‌های تشکیل دهنده مفصل، از جای خود خارج شوند. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، کلید بهبودی سریع و جلوگیری از عوارض بعدی است. در این مقاله، به بررسی ۱۹ نکته مهم در مورد در رفتگی دست گربه، علل و راه‌های درمان آن می‌پردازیم.

• ✔

  ۱. علل شایع در رفتگی دست گربه:

  سقوط از ارتفاع، تصادف با ماشین، گیر کردن دست در جایی و درگیری با حیوانات دیگر از جمله دلایل رایج این عارضه هستند.
• ✔

  ۲. نژادهای مستعد:

  برخی از نژادهای گربه به دلیل ساختار بدنی خاص، بیشتر در معرض در رفتگی دست هستند.
• ✔

  ۳. سن گربه:

  گربه‌های جوان و مسن به دلیل ضعف استخوان‌ها و مفاصل، آسیب‌پذیرتر هستند.
• ✔

  ۴. تشخیص در رفتگی:

  لنگیدن، ناتوانی در تحمل وزن روی دست آسیب‌دیده، تورم، درد و تغییر شکل مفصل از علائم رایج هستند.
• ✔

  ۵. اهمیت مراجعه فوری به دامپزشک:

  در صورت مشاهده هرگونه علائم مشکوک، بلافاصله به دامپزشک مراجعه کنید.
• ✔

  ۶. معاینه فیزیکی:

  دامپزشک با معاینه دقیق دست گربه و بررسی علائم، به وجود در رفتگی مشکوک خواهد شد.
• ✔

  ۷. رادیوگرافی (اشعه ایکس):

  رادیوگرافی برای تشخیص قطعی در رفتگی و تعیین میزان آسیب دیدگی ضروری است.
• ✔

  ۸. داروهای ضد درد:

  دامپزشک برای کاهش درد و التهاب، داروهای ضد درد تجویز خواهد کرد.
• ✔

  ۹. جا انداختن مفصل:

  در بسیاری از موارد، دامپزشک می‌تواند مفصل را به صورت دستی جا بیندازد.
• ✔

  ۱۰. بیهوشی:

  جا انداختن مفصل معمولاً تحت بیهوشی انجام می‌شود تا گربه درد کمتری را احساس کند.
• ✔

  ۱۱. آتل یا بانداژ:

  پس از جا انداختن مفصل، از آتل یا بانداژ برای ثابت نگه داشتن دست گربه استفاده می‌شود.
• ✔

  ۱۲. فیزیوتراپی:

  پس از برداشتن آتل یا بانداژ، فیزیوتراپی می‌تواند به بهبود دامنه حرکتی و قدرت عضلات کمک کند.
• ✔

  ۱۳. جراحی:

  در برخی موارد، مانند در رفتگی‌های شدید یا وجود آسیب‌های همراه، جراحی ضروری است.
• ✔

  ۱۴. مراقبت‌های بعد از جراحی:

  پس از جراحی، مراقبت دقیق از زخم و رعایت دستورالعمل‌های دامپزشک بسیار مهم است.
• ✔

  ۱۵. محدود کردن فعالیت:

  در طول دوره بهبودی، فعالیت گربه را محدود کنید تا از آسیب مجدد به مفصل جلوگیری شود.
• ✔

  ۱۶. تغذیه مناسب:

  تغذیه مناسب با مواد مغذی کافی، به تسریع روند بهبودی کمک می‌کند.
• ✔

  ۱۷. وزن مناسب:

  حفظ وزن مناسب گربه، فشار روی مفاصل را کاهش می‌دهد.
• ✔

  ۱۸. پیشگیری:

  با ایجاد محیطی امن برای گربه خود، از بروز حوادثی که منجر به در رفتگی دست می‌شوند، پیشگیری کنید.
• ✔

  ۱۹. پیگیری منظم با دامپزشک:

  پس از درمان، برای اطمینان از بهبودی کامل، به طور منظم با دامپزشک خود پیگیری کنید.

در رفتگی دست گربه می‌تواند یک تجربه ناخوشایند برای شما و گربه‌تان باشد. با این حال، با تشخیص زودهنگام، درمان مناسب و مراقبت‌های دقیق، می‌توانید به گربه خود کمک کنید تا به طور کامل بهبود یابد و به زندگی عادی خود بازگردد.

همیشه پیشگیری بهتر از درمان است. با مراقبت از گربه خود و ایجاد محیطی امن برای او، احتمال بروز در رفتگی دست را به حداقل برسانید.

19 نکته در رفتگی دست گربه: شناخت، علت و راه‌های درمان

1. در رفتگی دست گربه چیست؟

در رفتگی دست گربه (Dislocation) زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان‌ها در مفصل از موقعیت طبیعی خود خارج شوند.این اتفاق می‌تواند در هر مفصلی رخ دهد، اما در گربه‌ها بیشتر در ناحیه شانه، لگن و زانو دیده می‌شود.در رفتگی می‌تواند جزئی (subluxation) یا کامل باشد.در در رفتگی جزئی، استخوان‌ها تا حدودی از جای خود خارج می‌شوند، در حالی که در در رفتگی کامل، هیچ تماسی بین سطوح مفصلی وجود ندارد.در رفتگی دست گربه بسیار دردناک است و می‌تواند باعث لنگش، تورم و عدم توانایی در حرکت دادن اندام آسیب‌دیده شود.

تشخیص زودهنگام و درمان مناسب برای بهبودی کامل گربه بسیار مهم است.

بی‌توجهی به در رفتگی دست گربه می‌تواند منجر به آسیب دائمی مفصل و آرتروز شود.دامپزشک با معاینه فیزیکی و رادیوگرافی (عکس‌برداری با اشعه ایکس) می‌تواند در رفتگی را تشخیص دهد.درمان معمولاً شامل جا انداختن مفصل (reduction) و بی‌حرکت کردن آن برای مدتی است.

2. علل شایع در رفتگی دست گربه

تروما و آسیب‌های ناگهانی شایع‌ترین علت در رفتگی دست گربه هستند. این آسیب‌ها می‌توانند شامل افتادن از ارتفاع، تصادف با ماشین، یا درگیری با حیوانات دیگر باشند. ناهنجاری‌های مادرزادی مفصل نیز می‌توانند گربه‌ها را مستعد در رفتگی کنند. بیماری‌های مفصلی مانند آرتروز می‌توانند مفصل را ضعیف کرده و احتمال در رفتگی را افزایش دهند. ضعف عضلانی اطراف مفصل نیز می‌تواند در ایجاد در رفتگی نقش داشته باشد. چاقی می‌تواند فشار بیشتری بر مفاصل وارد کرده و خطر در رفتگی را افزایش دهد. فعالیت‌های شدید و ناگهانی، به‌ویژه در گربه‌های جوان، ممکن است باعث در رفتگی شود. سقوط یا گیر کردن دست در جایی حین بازی می‌تواند باعث این اتفاق بشود.

3. علائم در رفتگی دست گربه

لنگش ناگهانی و شدید یکی از بارزترین علائم در رفتگی دست گربه است.گربه ممکن است از وزن انداختن بر روی اندام آسیب‌دیده خودداری کند.تورم و حساسیت به لمس در ناحیه مفصل آسیب‌دیده دیده می‌شود.ممکن است ناحیه درگیر گرم‌تر از سایر قسمت‌های بدن باشد.درد شدید هنگام لمس یا حرکت دادن مفصل آسیب‌دیده از دیگر علائم است.گربه ممکن است هنگام لمس کردن ناحیه آسیب‌دیده، ناله کند یا گاز بگیرد.تغییر شکل مفصل ممکن است قابل مشاهده باشد.در برخی موارد، استخوان جابجا شده را می‌توان لمس کرد.

عدم توانایی در حرکت دادن اندام آسیب‌دیده یکی دیگر از نشانه‌های در رفتگی است.

گربه ممکن است نتواند راه برود، بپرد یا از اندام آسیب‌دیده برای تعادل استفاده کند.بی‌حالی و کاهش اشتها نیز ممکن است در گربه‌هایی که دچار در رفتگی شده‌اند، مشاهده شود.درد می‌تواند باعث کاهش اشتها و انرژی گربه شود.لیسیدن مداوم ناحیه درگیر می‌تواند از نشانه های در رفتگی باشد.

4. تشخیص در رفتگی دست گربه

دامپزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی کامل انجام می‌دهد تا وضعیت عمومی گربه را ارزیابی کند و علائم در رفتگی را بررسی کند. رادیوگرافی (عکس‌برداری با اشعه ایکس) برای تایید تشخیص و تعیین شدت در رفتگی ضروری است. رادیوگرافی به دامپزشک کمک می‌کند تا موقعیت استخوان‌ها و آسیب‌های احتمالی دیگر را ببیند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به انجام سی‌تی‌اسکن یا ام‌آر‌آی باشد. این روش‌های تصویربرداری پیشرفته می‌توانند اطلاعات دقیق‌تری در مورد آسیب‌های بافتی نرم ارائه دهند. دامپزشک ممکن است برای بررسی وجود بیماری‌های زمینه‌ای، آزمایش خون نیز تجویز کند. در مواردی که تشخیص قطعی نیست، ممکن است نیاز به انجام آرتروسکوپی (مشاهده مفصل با دوربین) باشد. بررسی دامنه حرکتی مفصل یکی از راه های تشخیص می باشد. لمس کردن با احتیاط ناحیه درگیر می‌تواند به تشخیص کمک کند.

5. درمان در رفتگی دست گربه

اولین قدم در درمان در رفتگی دست گربه، تسکین درد است.دامپزشک داروهای ضد درد مناسب را تجویز خواهد کرد.جا انداختن مفصل (reduction) باید توسط دامپزشک انجام شود.این کار شامل بازگرداندن استخوان‌ها به موقعیت طبیعی خود است.دامپزشک ممکن است برای این کار از بیهوشی عمومی استفاده کند.پس از جا انداختن مفصل، باید آن را بی‌حرکت کرد تا از در رفتگی مجدد جلوگیری شود.این کار معمولاً با بهره‌گیری از آتل، بانداژ یا گچ انجام می‌شود.بسته به شدت آسیب، مدت زمان بی‌حرکتی متفاوت خواهد بود.فیزیوتراپی ممکن است برای کمک به بهبود دامنه حرکتی و قدرت عضلانی پس از برداشتن آتل یا گچ توصیه شود.

فیزیوتراپی می‌تواند شامل تمرینات کششی و تقویتی باشد.

در برخی موارد، ممکن است نیاز به جراحی باشد.جراحی معمولاً برای در رفتگی‌های پیچیده یا زمانی که جا انداختن مفصل با موفقیت انجام نمی‌شود، ضروری است.همچنین در صورتی که رباط ها آسیب ببینند جراحی پیشنهاد می شود.بهره‌گیری از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) برای کاهش التهاب و درد توصیه می شود.بهره‌گیری از کمپرس سرد می‌تواند به کاهش تورم و درد در روزهای اول کمک کند.