گربه‌ها، این موجودات دوست‌داشتنی و بازیگوش، گاهی اوقات در معرض ابتلا به بیماری‌های عفونی مختلفی قرار می‌گیرند. آگاهی از این بیماری‌ها، راه‌های انتقال و روش‌های پیشگیری، برای حفظ سلامت گربه خانگی و همچنین سلامت خانواده ضروری است.

در این پست وبلاگ، به بررسی 7 مورد از خطرناک‌ترین عفونت‌های گربه‌ها می‌پردازیم و 16 نکته مهم در مورد آنها را بررسی خواهیم کرد. هدف ما ارائه اطلاعاتی جامع و کاربردی برای کمک به شما در نگهداری بهتر از گربه محبوبتان است.

• ✔

  1. پن لکوپنی (Panleukopenia):

  این بیماری ویروسی، بسیار مسری و اغلب کشنده است. از طریق تماس مستقیم با گربه‌های آلوده، مدفوع و ترشحات آنها منتقل می‌شود. واکسیناسیون مهمترین راه پیشگیری است.
• ✔

  2. رینوتراکئیت (Feline Viral Rhinotracheitis – FVR):

  یک عفونت تنفسی فوقانی که توسط ویروس هرپس ایجاد می‌شود. از طریق تماس مستقیم و قطرات تنفسی منتقل می‌شود. واکسیناسیون و دوری از گربه‌های بیمار در پیشگیری موثر است.
• ✔

  3. کلسی ویروس (Feline Calicivirus – FCV):

  یکی دیگر از عوامل شایع بیماری‌های تنفسی در گربه‌ها. علائم شامل تب، آبریزش بینی و دهان، و زخم‌های دهانی است. از طریق تماس مستقیم و قطرات تنفسی منتقل می‌شود. واکسیناسیون توصیه می‌شود.
• ✔

  4. ویروس نقص ایمنی گربه‌سانان (Feline Immunodeficiency Virus – FIV):

  این ویروس سیستم ایمنی گربه را تضعیف می‌کند. معمولاً از طریق گاز گرفتن و مبارزه منتقل می‌شود. هیچ واکسنی وجود ندارد و پیشگیری مبتنی بر جلوگیری از تماس گربه با گربه‌های آلوده است.
• ✔

  5. ویروس لوسمی گربه‌سانان (Feline Leukemia Virus – FeLV):

  این ویروس نیز سیستم ایمنی را تضعیف کرده و می‌تواند منجر به سرطان شود. از طریق بزاق، ادرار، مدفوع و شیر منتقل می‌شود. واکسیناسیون و آزمایش منظم گربه برای تشخیص زودهنگام ضروری است.
• ✔

  6. پریتوئیت عفونی گربه‌سانان (Feline Infectious Peritonitis – FIP):

  یک بیماری ویروسی پیچیده که می‌تواند به دو شکل خشک و تر بروز کند. هنوز علت دقیق ابتلا به FIP مشخص نیست، اما تصور می‌شود از جهش یک ویروس کرونا در بدن گربه ناشی شود. درمان قطعی وجود ندارد و درمان‌های موجود بیشتر حمایتی هستند.
• ✔

  7. کرم حلقوی (Ringworm):

  یک عفونت قارچی پوست، مو و ناخن. از طریق تماس مستقیم با حیوانات آلوده یا اشیاء آلوده منتقل می‌شود. درمان شامل بهره‌گیری از داروهای ضد قارچ موضعی و خوراکی است.

نکات تکمیلی:

نکته 8:

به طور مرتب گربه خود را نزد دامپزشک ببرید تا از سلامت او مطمئن شوید و واکسن‌های لازم را به موقع تزریق کنید.

نکته 9:

محیط زندگی گربه را تمیز نگه دارید و از وسایل شخصی جداگانه برای او استفاده کنید.

نکته 10:

غذای با کیفیت و مناسب با سن گربه به او بدهید تا سیستم ایمنی قوی‌تری داشته باشد.

نکته 11:

در صورت مشاهده هرگونه علائم غیرعادی در گربه خود، بلافاصله به دامپزشک مراجعه کنید.

نکته 12:

از تماس گربه با گربه‌های ولگرد و بیمار خودداری کنید.

نکته 13:

اگر چند گربه دارید، گربه‌های جدید را قبل از معرفی به دیگران، قرنطینه کنید.

نکته 14:

بهداشت فردی را رعایت کنید و بعد از تماس با گربه، دست‌های خود را بشویید.

نکته 15:

ظروف غذا و آب گربه را به طور مرتب تمیز کنید.

نکته 16:

از قرار دادن گربه در محیط‌های استرس‌زا خودداری کنید، زیرا استرس می‌تواند سیستم ایمنی را تضعیف کند.

۱۶ نکته در مورد ۷ عفونت خطرناک گربه و درمان آنها (روش انتقال و پیشگیری)

۱. عفونت قارچی (Ringworm)

عفونت قارچی یک بیماری پوستی بسیار مسری است که هم گربه‌ها و هم انسان‌ها می‌توانند به آن مبتلا شوند. این عفونت توسط گروهی از قارچ‌ها ایجاد می‌شود و باعث ایجاد ضایعات حلقوی شکل روی پوست، ریزش مو و خارش می‌شود.

روش انتقال:

تماس مستقیم با حیوان آلوده، اشیاء آلوده (مانند برس، تختخواب) یا خاک آلوده.

درمان:

داروهای ضد قارچی خوراکی و موضعی، شامپوهای ضد قارچی. درمان ممکن است چند هفته طول بکشد.

پیشگیری:

حفظ بهداشت، شستشوی دست‌ها پس از تماس با گربه، تمیز کردن و ضدعفونی کردن محیط زندگی گربه، جلوگیری از تماس گربه با حیوانات آلوده.

نکته 1:

ضایعات قارچی در انسان میتوانند شبیه به اگزما یا سایر بیماری های پوستی باشند، بنابراین تشخیص دقیق توسط پزشک ضروری است.

نکته 2:

درمان عفونت قارچی در گربه ها باید تحت نظر دامپزشک انجام شود تا از مصرف صحیح داروها و دوز مناسب اطمینان حاصل شود.

نکته 3:

حتی پس از شروع درمان، گربه همچنان می‌تواند ناقل قارچ باشد، بنابراین رعایت بهداشت و ضدعفونی کردن محیط زندگی ضروری است.

۲. عفونت دستگاه تنفسی فوقانی (URI)

عفونت دستگاه تنفسی فوقانی در گربه‌ها (شبیه سرماخوردگی در انسان) معمولاً توسط ویروس‌ها (مانند کلسی ویروس و هرپس ویروس) یا باکتری‌ها ایجاد می‌شود و باعث علائمی مانند عطسه، سرفه، آبریزش بینی و چشم می‌شود.

روش انتقال:

تماس مستقیم با گربه‌های آلوده، قطرات تنفسی آلوده، اشیاء آلوده (مانند ظروف غذا و آب).

درمان:

معمولاً درمان علامتی است (مانند بهره‌گیری از قطره‌های چشمی، تمیز کردن بینی)، اما در صورت وجود عفونت باکتریایی، آنتی‌بیوتیک تجویز می‌شود.

پیشگیری:

واکسیناسیون منظم، تقویت سیستم ایمنی گربه، جلوگیری از تماس با گربه‌های بیمار.

نکته 4:

در صورت عدم درمان، عفونت‌های تنفسی می‌توانند منجر به عوارض جدی‌تری مانند پنومونی شوند.

نکته 5:

استرس می‌تواند سیستم ایمنی گربه را تضعیف کرده و احتمال ابتلا به عفونت های تنفسی را افزایش دهد.

نکته 6:

گربه های مبتلا به عفونت تنفسی باید در مکانی گرم و آرام نگهداری شوند و دسترسی آسان به آب و غذا داشته باشند.

۳. پن لکوپنی گربه سانان (Feline Panleukopenia)

پن لکوپنی گربه سانان یک بیماری ویروسی بسیار مسری و خطرناک است که اغلب به عنوان دیستمپر گربه شناخته می شود. این بیماری باعث کاهش شدید گلبول های سفید خون، اسهال، استفراغ و کم آبی می شود.

روش انتقال:

تماس مستقیم با گربه‌های آلوده، مدفوع، استفراغ یا اشیاء آلوده. ویروس می‌تواند برای مدت طولانی در محیط زنده بماند.

درمان:

مراقبت‌های حمایتی شدید (مانند مایع‌درمانی، تغذیه با لوله)، داروهای ضد تهوع و آنتی‌بیوتیک برای جلوگیری از عفونت‌های ثانویه.

پیشگیری:

واکسیناسیون منظم، قرنطینه گربه‌های جدید قبل از ورود به جمع.

نکته 7:

پن لکوپنی در گربه‌های جوان و واکسینه نشده بسیار کشنده است.

نکته 8:

ضدعفونی کردن محیط با مواد ضدعفونی‌کننده قوی (مانند وایتکس رقیق شده) برای از بین بردن ویروس ضروری است.

نکته 9:

گربه‌هایی که از پن لکوپنی جان سالم به در برده‌اند، ممکن است برای مدتی ویروس را دفع کنند، بنابراین احتیاط لازم است.

۴. ویروس نقص ایمنی گربه سانان (FIV)

ویروس نقص ایمنی گربه سانان (FIV) یک بیماری ویروسی است که سیستم ایمنی گربه را تضعیف می کند و آن را مستعد ابتلا به عفونت ها و بیماری های دیگر می کند. این بیماری مشابه HIV در انسان است، اما به انسان منتقل نمی شود.

روش انتقال:

بیشتر از طریق گاز گرفتن و خراش دادن گربه‌های آلوده، و به ندرت از طریق مادر به بچه گربه.

درمان:

درمان خاصی برای FIV وجود ندارد، اما مراقبت های حمایتی (مانند تغذیه مناسب، درمان عفونت های ثانویه) می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی گربه کمک کند.

پیشگیری:

جلوگیری از تماس با گربه‌های آلوده، عقیم کردن گربه‌ها (برای کاهش رفتارهای تهاجمی و گاز گرفتن).

نکته 10:

گربه های مبتلا به FIV میتوانند سال ها بدون علائم بالینی زندگی کنند.

نکته 11:

تست FIV به طور منظم برای گربه‌هایی که در معرض خطر هستند (مانند گربه‌هایی که آزادانه پرسه می‌زنند) توصیه می‌شود.

نکته 12:

واکسنی برای FIV وجود دارد، اما اثربخشی آن کامل نیست.

۵. ویروس لوسمی گربه سانان (FeLV)

ویروس لوسمی گربه سانان (FeLV) یک بیماری ویروسی است که سیستم ایمنی گربه را تضعیف می کند و می‌تواند منجر به سرطان (مخصوصا لوسمی)، کم خونی و سایر مشکلات سلامتی شود.

روش انتقال:

از طریق بزاق، ترشحات بینی، ادرار و مدفوع گربه‌های آلوده. به اشتراک گذاشتن ظروف غذا و آب، لیسیدن یکدیگر و گاز گرفتن.

درمان:

درمان خاصی برای FeLV وجود ندارد، اما مراقبت های حمایتی (مانند درمان عفونت های ثانویه، تغذیه مناسب) می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی گربه کمک کند.

پیشگیری:

واکسیناسیون منظم، جلوگیری از تماس با گربه‌های آلوده، تست FeLV برای گربه‌های جدید قبل از ورود به جمع.

نکته 13:

گربه های مبتلا به FeLV اغلب عمر کوتاهی دارند.

نکته 14:

تست FeLV به طور منظم برای گربه‌هایی که در معرض خطر هستند (مانند گربه‌هایی که آزادانه پرسه می‌زنند) توصیه می‌شود.

نکته 15:

واکسن FeLV بسیار موثر است و به شدت توصیه می شود.

۶. توکسوپلاسموز

توکسوپلاسموز یک عفونت انگلی است که می‌تواند هم گربه ها و هم انسان ها را آلوده کند. این انگل در مدفوع گربه های آلوده، خاک و گوشت خام یافت می شود. در بیشتر موارد، توکسوپلاسموز علائم خاصی ایجاد نمی کند، اما می‌تواند برای زنان باردار و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند خطرناک باشد.

روش انتقال:

خوردن گوشت خام یا نیم پز آلوده، تماس با خاک آلوده به مدفوع گربه، انتقال از مادر به جنین در دوران بارداری.

درمان:

در صورت نیاز، با آنتی بیوتیک ها قابل درمان است. اغلب درمان ضروری نیست، مخصوصا اگر علائم خفیف باشند.

پیشگیری:

پخت کامل گوشت، شستشوی دقیق دست ها پس از باغبانی یا تماس با خاک، جلوگیری از خوردن گوشت خام به گربه، تمیز کردن روزانه جعبه خاک گربه توسط افراد غیر باردار یا افرادی که سیستم ایمنی قوی دارند.

نکته 16:

گربه ها معمولاً فقط یک بار در طول زندگی خود انگل را دفع می کنند.

۷. انگل های داخلی (کرم ها)

درمان:

با داروهای ضد انگل قابل درمان است. دامپزشک داروی مناسب را بر اساس نوع انگل تعیین می کند.

پیشگیری:

درمان منظم با داروهای ضد انگل، جلوگیری از شکار جوندگان و حشرات توسط گربه، حفظ بهداشت محیط زندگی گربه.

نکته 17:

برخی از انگل های گربه ها (مانند کرم های گرد و کرم های قلابدار) میتوانند به انسان منتقل شوند.

نکته 18:

مدفوع گربه باید به طور منظم از نظر وجود تخم انگل بررسی شود.

نکته 19:

داروهای ضد انگل باید تحت نظر دامپزشک تجویز شوند.